Yorganımın ayaklarıma denk düşmediği zaman
Açlığın uykuya döndüğü
Utancın hin gülüşlerin mengenesinde öldüğü zaman
Kitaplığın önündeki solgun ışık
Sehpadaki eski plak
Kadehteki yarım şarap öylece dururken
Kalbin orta yerinden kırıldığı
Zamanın gülmeye bir türlü yetmediği zaman
Ve o zaman
Kapısında kış bekleyen bahar göremezmiş
Kuşlar uyurken uçamazmış
Yorgunken hiç sevemezmiş insan
