arşa dokunuyorum sana dokunduğumda
asırlardır kapalı tuttuğum tapınak kapıları aralanıyor
tam ortasında gül rengi bulutlarımın
denizlere kafa tutmak geliyor içimden
kanatlarımı usulca koynuna bırakmak
herkes sana sığınacakmış gibi duruyor
çekiniyorum
menekşe tarlalarında büyütüyorum
hüzünbaz kokusunu saçlarının
tanrıya dokunuyorum sana dokunduğumda
ibadetler anlamını yitiriyor
bir bir ölüyor tanrılar tanrıçalar
yalnızca sen kalıyorsun metruk sunağımda
ölümsüzleşiyor nefesindeki büyü
bir ütopyaya aşık olmak geliyor içimden
gözlerimi gözlerinde yakmak
dünya avuçlarında ıtrileniyor
ben utanıyorum …
24122007
Teoriler yıkılıyor, duvarlar yıkılıyor, gökyüzü büyüyor masmavi. Menekşe kokuları beni ölümsüz kılıyor.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
-
Gördün mü bak Yıkıldı işte bu sırça köşk Akıyor çıkmaz bir sokakta kıpkızıl kan Süzülerek ağır ağır kırık taşların arasından Boğuluyor kan ...
-
İçinde sonsuz bir suya karışma özlemiyle Denize bakıyor kadın Beton ayaklı çelik halatlı bir köprünün üstünden Kocaman şehirde karınca gibi ... -
Gittikçe köşeye sıkışıyor insancık Herkesin elinde iki ihtimalli zar Herkesin omzunda bir başkasının verdiği hüküm Kötüye kötülüğün kötü old...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder