Boğazımda düğümleniyor suskunluğun,
Boğazında düğümleniyor acım.
Ellerimden kayıp gidiyor menekşe,
Ellerinden kayıp gidiyor geçmiş,
Kendi viran limanına sığınıyor kadın,
Kendi harabe mahpusuna düşüyor adam,
Korkuyor çocuk gözleriyle iri iri
Eriyor umut bir kemik bir deri
Yıkılıyor duvar kendi temelinin üzerine
Filizleniyor bir fidan
Yıkıntıların içinden ümitle…
Teoriler yıkılıyor, duvarlar yıkılıyor, gökyüzü büyüyor masmavi. Menekşe kokuları beni ölümsüz kılıyor.
26 Temmuz 2018 Perşembe
Kaydol:
Yorumlar (Atom)
-
Gördün mü bak Yıkıldı işte bu sırça köşk Akıyor çıkmaz bir sokakta kıpkızıl kan Süzülerek ağır ağır kırık taşların arasından Boğuluyor kan ...
-
İçinde sonsuz bir suya karışma özlemiyle Denize bakıyor kadın Beton ayaklı çelik halatlı bir köprünün üstünden Kocaman şehirde karınca gibi ... -
Gittikçe köşeye sıkışıyor insancık Herkesin elinde iki ihtimalli zar Herkesin omzunda bir başkasının verdiği hüküm Kötüye kötülüğün kötü old...