Belki yorgunluğuma bir eski koltuk getirirsin
Üstünde yılların sararmış hatırası
Otururuz ikimiz
Benim yorgun dik başım
Senin yorgun dik omuzlarında
Kalabalıkta olmaz ya
Belki sarılırsın
Yokluğunun üşüttüğünü bilip
Sıcacık kollarında
Gözlerim kapıda belki gelirsin
Ağır adımlarla biraz da vakur
Ben de sana doğru yürürüm utangaç
Küçük ayaklarım
Küçük bedenim
Elinde bir küçük yastık
Bilirsin korkum yoktur
Ve biz o nehirleri çoktan aştık
Senin şehrin burası
Bak şu evin bahçesiydi değil mi
Kirlenmemiş bir tohumun
Bereketli bir toprağa ekildiği yer
Döndüğüm her köşe başında gölgen
Dokunduğum her çiçekte kokun
Nasıl da tanıdık her tabela
Karanlığa düşmüş her sokak
Bastığım her taşta izin
Gelmeyeceğini bilmenin yarası gibi derin
Gözlerim yolda belki gelirsin
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder