teoriler yıkılıyor duvarlar yıkılıyor gökyüzü büyüyor masmavi menekşe kokuları beni ölümsüz kılıyor
kı-zıl od-a dön-müş i-çim sön-mü-yor (11)
dert-le-rim dü-ğüm ol-muş çö-zül-mü-yor (11)
ben i-çe-ri ben öl-müş di-ril-mi-yor (11)
kırk bir top-rak at-sam da gö-mül-mü-yor (11)
ge-ce be-ni bi-lir ben de ge-ce-yi (11)
gü-ne küs-tüm gö-re-me-dim ha-le-yi (11)
ke-lam düş-man ey-le-miş her he-ce-yi (11)
kırk sa-tır da yaz-sam hiç o-kun-mu-yor (11)
bir yandan bu belirsizlikler
bir yandan bu belirsizliklerin cazibesi
bir yandan bu belirsizliklerin cazibesinin insanı diri tutuculuğu
bir yandan bu belirsizliklerin cazibesinin insanı diri tutuculuğunun getirdiği yorgunluk
bir yandan bu belirsizliklerin cazibesinin insanı diri tutuculuğunun getirdiği yorgunluğun üstüme yüklediği ağır yalnızlık arması
Tüm bunları haldır haldır çalışırken düşlemem, kedimin bir yün yumağını gerçek sanması
Çok garip yalnızlığın baki, ölümün en belirgin şey olması
Peygamber çiçeğinin taç yapraklarında
Karanlıklardan çıkıp geleyim de
Bir merhaba diyeyim diye bekliyor yorgun güneş
Zaman şimdi elimde fırından yeni çıkmış bir simit
Yürüyorum yukarıya taşlı tarladan
Uzaklardan köpek havlamaları geliyor
Sıcacık dumanı üstünde bir çay gibi, göğsümde büyüyen umut
Bulutların arasından hemen seçiyor seni gözlerim
Bir arı tereddütsüz günebakan çiçeğine konuyor
Yanımdan hızla geçip gidiyor bir kırlangıç
Bak kırlangıçlar da sana benziyor
Biliyorum yitirdik dünü, bir çocuğun başını bile okşamadan
Simidin susamları yerlere dökülmeden kalk gel hadi,
Bugün de bizim,
Bugün de güneş bize sesleniyor
Zalimin çıkarttığı yangınlara su taşırken
Mazlumun kayıtsızlığında piştim ben
Öldüğünü bilmeyen ölüler ülkesi burası
Nasır tutmuştur ellerim
El verirken bir kabzımalın yüküne
Su taşıdım tek tek buğday başaklarına
Üşenmek, burun bükmek ne haddime
Tütün kuruttum, pamuk hasat ettim
Kavurulurken yüzüm güneşin alnında
Tornacı tezgahından, kaynak ateşinden
Mobilya talaşından
Denize çıkan sokaklardan,
Ormana açılan bahçe kapılarından,
Ayağımda çizme, başımda baret
Kaldırım gören yarım pencerelerden süzüldüm maviye
Bir ceylan gibi sekerken aslanın pençesinden
Zalimin dişli düzeneğine çekicimi vururken ellerim kanlı nasır
Mazlumun pişkinliğinde taş olmaya durdum ben
Şimdi nasıl da güzel dönüyor yağlı çarklar
Çok mesut halinden kabzımal, tornacı ve dahası
Bu kabulleniş yalnız bana münhasır değil
Çocukların sesi de yok parkta,
Bir güzel tablo üstünde kadının gözü de
Ya da bir köpeğin kendi kuyruğu etrafında dönüp duran neşesi
Çok mesut halinden çiftçi, fırıncı, çöpçü ve daha onlarcası
Ama hiç yüzü gülen de yok
Çünkü burası öldüğünü bilmeyen ölüler ülkesi
