Hoşçakalınız

Canını yakmadan kendimin

Ölmem gerek 

Bir şey bırakamam yarına

Çünkü vakitsiz doğmuşum

Çünkü ne ben bu çağa aitim

Ne bu çağ bana

Kısmetin değiştiremediğindir

Bir şekilde çıkar karşına

Başkalarının amellerinden doğar niyetler

Niyetim değildi dünyaya gelmek

Ama olsun her insan kısmetini yer

Ölmem gerek 

Yakmadan kimsenin canını

Çünkü vakitsiz doğmuşum

Gölgesidir insan insanın

Öyle ki insan oyuncağıdır zamanın

Uzatmaya gerek yoktu

Ben de kapadım perdesini yarının

Belki başka bir evrende yine karşılaşırız

Ya da karşılaşmayız

Siz yine de kendi kısmetinizin içinde

Hoşçakalınız

Azad

Pişmanlığının ince ince 

Kavurduğu bedeninden sesleniyorsun bana

Duyuyorum

Beni azad et beni azad et

Zamanın iyileştirebileceği bir yara değil bu

Avuçlarında hiç silinmemiş izler

Dilinde yaranı bir mezar gibi kazan şarkı

Ruhunda 

Yalnızlıkla bile sönmeyecek bir yangın var

Sen değil ben senin kölenim gerçeği bu

Sen bana hiç konmamış kelebek

Kabul et

Küle dönecekse yangının

Ben kelebeğin uçuşundan razıyım

Lütfen sen beni azad et 

Sen beni azad et

İlkgüz'de Ölüm

Ölgün bir uykuda

Kilimler üstünde ıslak buğday serili çatısından

Bazen atladığım bazen düştüğüm

Ama hiç ölmediğim, 

Naylon serili yer yataklarında

Geceleri hep altıma işediğim bu sıvasız ev

Çizmelerinin çamurunu sıyırmadan

Eşikten içeri girmeyen adam

Adamın elinde jilet gibi bilenmiş balta

Sırtında dolu bir küfe 

Açık alnının iki yanından sicim gibi akan ter

Merdiven dibinden iki küçük fındık faresi geçer

Adamın dilinde homur homur duvarlara çarpan bir küfür

Yamru yumru kuş, uyuz, tüysüz bir kedinin ağzında ölür

Bakışlarından hep korktuğum

Bazen kemikli sırtına dokunduğum

Bazen kolunun altına sokulduğum

Elinde hortum tutan bu adam duruyor öylece 

Bir düşün tam orta yerinde

...

Harman sonu uyandım 

Çarşafsız demirleri sırtıma batan bir koltuk kenarından

Adam bütün halsizliğiyle yatıyor 

İki yanında bet sesli öten cihazlar arasında 

Acıyla gözlerime düşürüyor gözlerini

Çatlamış kirli bir hastane aynasından

İlkgüz başları yaprak düşürmemiş daha çiçekler

Bahçede mahşeri kalabalık

Kilimler serilmiş taş sedirlerin üstüne

Orta yerde uzanmış bir anıt gibi dört kollu

Dört kollunun etrafında bir acayip ademler

Dualar edilsin yenilsin içilsin amenna

Gelsin gitsin tabaklar, bardaklar dolsun ona da amenna

Helali hoş olsun

Ama tutamıyorum kendimi

Süzülüyor yaşlar acıdan istisna

Dilimde kızgın yağ gibi içime akan bir küfür

Kuşluk vakti bu sıvasız evin önünde

Kucağımda bana benzeyen bir adam ölür

Gördüm

Sana yanlış zamanda bakan gözlerimin 

Ahı altında geçti ömrüm

Gel de kes şimdi

Zamansız konuşan kalbimin dilini

Bir karıncayı incitmeyişini gördüm

Bir çiçeğe evladın

Evladına narin bir gelincik gibi dokunuşunu

Adımlarının nilüfer çiçeği süzülüşünü gördüm 

Haklıyken kaybettiğin amansız savaşlarının ardından

Bir bardak çay ile avunuşunu gördüm

Herkes her şey için debdebe ederken 

Dikensiz gülüşlerini gördüm

Yanlış zamanda edilmiş 

Bir yeminin ağırlığı gibi taşıdım seni

İçimde kanat çırpan kelebeklerin 

Sırf bu yüzden ölüşünü gördüm

Güne Bakan

Güneşe dönmüşsün yüzünü

Kuşlar saçaklarda oynaşıyor

Balıklar kıyıya daha bir yakın

Ayaklarını öpüp kaçıyor dalgalar

Küçücük ellerin rüzgarı yakalıyor

Bahar saçlarında ziller cümbüşler çalıyor

Kim bilir ne hayaller kuruyorsun

Çiçek kızım bal kızım

Güneşe dönmüşsün yüzünü

Yine beni kendine aşık ediyorsun

Gezi

Ne güzel yürümüştük

Tarlabaşı'ndan Taksim'e

Şişhane'den Taksim'e

Kazancı Yokuşu'ndan Taksim'e

Yürümüştük çoğala çoğala

Bağıra bağıra

Dilimizde marşlar, ellerimizde taşlar

Yobazın faşist'in üstüne üstüne

Yürümüştük el ele

Omuz verip yoldaşa, kardeşe

Ağaca, kuşa, kediye

Gümüşsuyu'ndan Taksim'e

Tünel'den Taksim'e

Osmanbey'den Taksim'e

Yürüdük kapsüllere basa basa

Limon ve kan kokuları arasında

Keşke bırakmasaydık

Durmasaydık dönmeseydik geriye

Herkesin kalbinde bir yaradır bu

Kanı durmaz ve derin

Lamı cimi yok altında kaldık

Sekiz başlı yobazın yıktığı canım Cumhuriyet'in

Kediler

Kediler kanatları olmasa da 

Uçacağına inanır

Atlar bir kuşun peşinden, damdan aşağı

Kaldı sekiz

Çocuklar bir buluta bir de kediye inanır

Öyle bir sarılır ki gözleri cevher cevher

Etti mi on iki