İlkgüz'de Ölüm

Ölgün bir uykuda

Kilimler üstünde ıslak buğday serili çatısından

Bazen atladığım bazen düştüğüm

Ama hiç ölmediğim, 

Naylon serili yer yataklarında

Geceleri hep altıma işediğim bu sıvasız ev

Çizmelerinin çamurunu sıyırmadan

Eşikten içeri girmeyen adam

Adamın elinde jilet gibi bilenmiş balta

Sırtında dolu bir küfe 

Açık alnının iki yanından sicim gibi akan ter

Merdiven dibinden iki küçük fındık faresi geçer

Adamın dilinde homur homur duvarlara çarpan bir küfür

Yamru yumru kuş, uyuz, tüysüz bir kedinin ağzında ölür

Bakışlarından hep korktuğum

Bazen kemikli sırtına dokunduğum

Bazen kolunun altına sokulduğum

Elinde hortum tutan bu adam duruyor öylece 

Bir düşün tam orta yerinde

...

Harman sonu uyandım 

Çarşafsız demirleri sırtıma batan bir koltuk kenarından

Adam bütün halsizliğiyle yatıyor 

İki yanında bet sesli öten cihazlar arasında 

Acıyla gözlerime düşürüyor gözlerini

Çatlamış kirli bir hastane aynasından

İlkgüz başları yaprak düşürmemiş daha çiçekler

Bahçede mahşeri kalabalık

Kilimler serilmiş taş sedirlerin üstüne

Orta yerde uzanmış bir anıt gibi dört kollu

Dört kollunun etrafında bir acayip ademler

Dualar edilsin yenilsin içilsin amenna

Gelsin gitsin tabaklar, bardaklar dolsun ona da amenna

Helali hoş olsun

Ama tutamıyorum kendimi

Süzülüyor yaşlar acıdan istisna

Dilimde kızgın yağ gibi içime akan bir küfür

Kuşluk vakti bu sıvasız evin önünde

Kucağımda bana benzeyen bir adam ölür