Helali Hoş Olsun

Çatısından bazen atladığım bazen düştüğüm

Kuş tüyü gibi gökten yere süzüldüğüm

Ama hiç ölmediğim, 

Geceleri hep altıma işediğim bu sıvasız ev

Çizmelerinin çamurunu sıyırmadan

Eşikten içeri girmeyen adam

Adamın sırtında içi her zaman dolu bir küfe 

Açık alnının iki yanından sicim gibi akan ter

Adamın ayaklarının dibinden iki küçük fındık faresi geçer

Dilinde homur homur duvarlara çarpan bir küfür

Yamru yumru kuş, uyuz, tüysüz bir kedinin ağzında ölür

Bakışlarından hep korktuğum

Bazen kemikli sırtına dokunduğum

Bazen kolunun altına sokulduğum

Ama hiç sarılamadığım elinde hortum tutan bu adam

Şimdi yarı baygın 

Hastane aynasından bakıyor gözlerimin içine

Sırtında kurumuş yaralar ve morluklar

... 

Çatısından süzüldüm yine bir tüy gibi

Evin onu kalabalık mahşer

Kamelyaya serilmiş halılar örtüler, 

Güle oynaya oturur komşular

Gelsin gitsin tabaklar, bardaklar dolsun

Dilimde homur homur içime akan bir küfür

Kuşluk vakti 

Kucağımda bana benzeyen bir adam ölür

Helali hoş olsun

Helali hoş olsun