Ben seni en çok sabah
körü severim.
Çünkü sen
sanıyorum
Betonların arasından sezaryen doğan güneşin kızıllığını
Buna şüphe yok
Diğer zamanlarda da seviyorum
Ama en çok sabah körü,
en çok
Hani birimiz mahmur diğerimiz ondan ala,
Yıkanmamış, geceden kalan o hayvani saflığımız
Yatağımızdaki ter, üstümüzdeki pike, kucağımıza
atlayan tekir
Bitmez bizim bu
Her bir tören havasında dokunmaya açlığımız
Yalan değil
Gözünün çapağını ayrı severim,
Bacağından kalçana sıyrılmış geceliği ayrı.
Fularını koklamayı ayrı, suyunu huyunu apayrı
Suçun hazzını almış gibisindir
Günah mahalline dönmüş, tedirgin bir zanlı
Annenin kızlık soyadı gibi bilirim
Çünkü seni çığlık çığlığa kalbimden doğurdum ben
Kötülüğe dördüncü evre üşengeçsin
Her şeyi koşulsuz sevmeye tez canlı
Lafı gelmişken bir daha söyleyeyim
Bendim kanadı kırılan, yaramı saran sen
Uçmaya yorgun sendin, kanatlarını rüzgâra açan ben
Ve ben ki seni en çok sabah körü severim, diğer zamanlar
stabil
Hiçbir kuşu öldürmedim şimdiye kadar
Konu hiç sandığın gibi değil