Pişmanlık

Çoğalmıyormuş hiçbir şey sevmedikçe

çok geç anladım bunu

Üsküdar motorunun güvertesinde

Simit ufaladım kuşlara

Kuşlar bana baktı ben kuşlara

Bak ölüyormuş her şey gülmedikçe

Saymadım kaç adım geldim size

Ve siz kaç adım kaçtınız benden

Ölürsem yas tutmayın demeyeceğim

Bilirim tutmazsınız zaten

Onu hatırlayan son kişi öldüğünde ölürmüş insan

hamuru sevmekle yoğurulmuş bir adem 

Düşünmeden yaprağın ne hissettiğini nasıl kırabilir bir dalı 

Hiç anlayamadım bu da çok enteresan

Ölürsem kurun dost meclisini

Şiirlerimi okuyun bir ağaç gölgesinde

Şarap için, ant için sevmeye ve gülmeye

Sulamazsan çiçek vermiyor aksine kuruyormuş dal

Yeşermiyormuş bodur kalıyormuş umut 

İnsan hiç pişman olmuyormuş ölmedikçe