Binelim şu eski sandala
Durgun çarşaf gibi bir denizde
Ne kadar açılabiliyorsak açılalım
Bırakalım sonra kürekleri
Nereye götürürse götürsün bizi deniz
İnanmak en büyük kumardır
Biz yalnızca suya inanalım
Yorganımın ayaklarıma denk düşmediği zaman Açlığın uykuya döndüğü Utancın hin gülüşlerin mengenesinde öldüğü zaman Kitaplığın önündeki solgu...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder