Merhaba

Merhaba;

Merhaba, geçmişimin gönül yarası, kaybedişlerimin bıçak izi, gülüşlerimin gamzesi.

Merhaba, solmuş gülümün yeniden dirilen goncası, ellerimin hasretle yollarını gözlediği sıcaklık.

Merhaba, on dokuz yaşımın divane eden hasreti,  isyanımın karanfil çiçeği, yüreğimin küllenmeyen közü.

Merhaba, küfrederek çıktığım o taş kaldırımlı bitmek bilmez ömrümün en huzurlu yokuşu.

Merhaba, bana seni hatırlatan her şeyde içimi kıpır kıpır eden o saf ve yerinde durmaz duygu.

Merhaba, kah durulan kah coşkun seller gibi coşan ve bir yerlerinde kelebeklerimi gökyüzüne salıveren Asi Nehrim…

Merhaba, her aklıma düştüğünde koşumundan kopan yalnızlığımın doru atı,

…

 Belki koca bir mektubu merhabaya ayırmam gerek. Bunca ağır özlemi hangi selam hangi kelam tarif edebilir ki?

Bunu bir kavuşma sayarsak kelimelerimle ve geçmişimin olgunlaştırdığı özlemlerimle kocaman sarılıyorum sana. Yaptığımız tercihlerin sorumluluğunu taşımak bazen üzse de bizi, onca yılımı azala azala olsa da bir karanlık mahzenin, bir özlem mabedinin içinde sükuta sarılarak geçirmeme vesile olsan da inan dökülen saçlarımın bir teli kadar kıymet-i  harbiyesi yok benim için. Onca acının yoksulluğumun tek sebebi de tek kıymeti de sensin.

Ne anlatayım bilmiyorum. Daha doğrusu nereden başlasam? Seninle başlayan yerden mi yoksa gittiğin yerden mi hiç bilmiyorum. Elim beni nereye götürürse oradan başlayıp yazacağım. Ellerime bırakıyorum kontrolü. Zihnimin bir hükmü yok…Akacak sanırım ellerim bu mektupta ve sonrakilerde beni sana getiren o deli nehir gibi. Hep yaptığı gibi…

Sen yokken neler yaptığımı hayatımın özetini anlatmayacağım. En azından şimdilik. Onları yavaş yavaş diğer mektuplarda yazarım belki. Bilmiyorum.

Yine senden kalan diyebileceğim bir şey daha buldum. Tam olarak senden kalan sayılmasa da en azından senin varlığının ve yokluğunun bana yazdırdıkları bunlar.Yokluğunun ardından geçen bir kaç  senenin özeti gibi bir şey.
Çok basit gelebilir. Öyleler zaten. Çünkü seni öyle basit sevmiş, öyle basit özlemiş, öyle basit yaşamış, öyle basit yazmıştım. İddiam yoktu sana ve bize dair. Beylik laflarım büyük hedeflerim de yoktu. Sadece sevmek vardı işte küçük sıradan, bir elma kurdunun elmayı sevmesi gibi… 

Bunca yılı anlatmaya bunlar ile başlamanın daha doğru olacağını düşünüyorum. 

Şimdilik diyeceklerim bunlar.

Yıllar sonra bizi bir akıntı içerisinde yeniden karşılaştırdığı ve yıllar önce bir restoran da bana aşkın varlığına inandıran o hatırayı yeniden hatırlattığı için nehire, beni merak ettiğin ve daha bir çok şey  için sana teşekkürler…

Sevgimle ve özlemle hep…