Kuruldu evimin baş köşesine
Öyle sahiplenmiş gibi öyle arsızca
Kovsam gitmeyecek biliyorum
Sohbete gireyim diyorum
Biraz utangaç biraz adınca
Yorganımın ayaklarıma denk düşmediği zaman Açlığın uykuya döndüğü Utancın hin gülüşlerin mengenesinde öldüğü zaman Kitaplığın önündeki solgu...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder