Karahindiba

güneşi yolcu ediyoruz

eskimiş bir bankın üzerinde

gövdesini azcık sıksam kırılacak

saçılmaya hazır tohumlarıyla

elimde bir karahindiba çiçeği

güneş birazdan gözlerinde soğuyacak

ben sana günahlarımı anlatıyorum

sen kör bıçağını bana biliyorsun

konuştukça kargalar konuyor çiçeklerime

her kelimede çözülüyor prangası dilinin

ben tam orta yerinden vuruluyorum

sınırını aştığım bu deli sevgimin 

birbirimizi yolcu eder gibi yolcu ediyoruz güneşi

ayaklarımızın ucundan geçmiş günlerimiz gibi

karınca dizisi geçip gitmekte

avuçlarında kırılmış ve üflenmiş  

bir karahindiba çiçeği 

ölmekte ve yeniden ölmeye yeşermekte