Endişe

Zamanlı zamansız nasılsın diyememek

İçimdeki sancının adı

Nasıl olduğunu bilememek belki de

Ya kötüysen,  acıyorsa canının bir yerleri

İşte ağzıma gelen, bu endişenin kekremsi tadı

Bu cüzzamlı endişenin ağırlığı üstümde

Oturdum sahilde yarısı ıslak bir bankın kuru tarafına

Bir şiir yazdım, kim bilebilir ki bu şiiri sana yazdığımı

Aç martılar bilir, karınları doyup gidene kadar o da

Kulaklığı kulağında hızlı adımlarla yürüyen kız bilebilir

Denize rastgele olta sallayan şu acemi balıkçı kesin bilir

Bu saatte geldiyse buraya, yarası derindir, o kesin bilir

Kimseden değil ama sen bilirsin bundan eminim

Daha okur okumaz

İç geçirirsin cevap verir gibi uzun uzun

Senin de göğe bıraktığın mektubu kimse bilmez

Bir üstümdeki o ağır endişe 

Bir de, suda ki balığa seni soran ben bilirim...