Ölme Mevsimi

Gül bülbüle ümit vermiş durduğu daldan

Bülbül saçmış toprağa gülün tohumunu

Biter bahar, gelir diye kış

Ey bülbül, yeşermez o gül, boşuna o uğraş 

Bu mevsim sevme mevsimi değil

İnsanlar geçiyor sokaktan, hepsinin yakasında fotoğrafım

Gözümle saydım bir solukta, o kadar az

Bir bakayım kimler omuz vermiş tahta sandığa

Kimler vefakar, kimler kadirşinas, kimler değil

Yararak kalabalığı, bir çocuk geliyor mezar başına

Sesleniyor eğilip, usulca

Kalk baba, bu mevsim ölme mevsimi değil