anlamıştım bir gün suların durulacağını
yorgun ve yoksul bir ekim akşamı
menevşe şerbetinde seviştiğimde
denizin ardına güneş düştüğünde
hey hat...
anladım ki
gözlerinde kaybolduğum güzel
tanrının ta kendisi imiş...
hey hat...
yaşamak ne güzel şeymiş...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder