Beni bıraktığın yerdeyim
Beton beyazı ışıkların
Kalabalık gölgesinde
Zamanı durdurmaya yeltenirken
sana bakıyorum hala
kirli bir camekan perdesinden
sen misin şu gelen saçlarını savurup
yeksan edip camları
tüm ayrılıklara efelenen
Beni bıraktığın yerdeyim
Tüm gidişleri
Dört duvar arasında sahneleyen
Duman grisi bir terminal perdesinde
Beni bıraktığın yerdeyim
Mavi gömleğimi giydim
Hiç gitmemişsin gibi olsun diye
Elimde gelişinin heyecanı
İki de simit, acıkmışsındır
Öylece uzattım kollarımı
Sana sarılmaya acıktım bende…
10032017
Teoriler yıkılıyor, duvarlar yıkılıyor, gökyüzü büyüyor masmavi. Menekşe kokuları beni ölümsüz kılıyor.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
-
Gördün mü bak Yıkıldı işte bu sırça köşk Akıyor çıkmaz bir sokakta kıpkızıl kan Süzülerek ağır ağır kırık taşların arasından Boğuluyor kan ...
-
İçinde sonsuz bir suya karışma özlemiyle Denize bakıyor kadın Beton ayaklı çelik halatlı bir köprünün üstünden Kocaman şehirde karınca gibi ... -
Gittikçe köşeye sıkışıyor insancık Herkesin elinde iki ihtimalli zar Herkesin omzunda bir başkasının verdiği hüküm Kötüye kötülüğün kötü old...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder