sessizsin
inadına susuyorsun
denizleri kucaklayarak
gözlerinin en derininde
birbirine taş atıyor çocuklar
işçiler geçiyor avuçlarının
yol yapmış çizgilerinden
kadınlar ve sert ve bakışlı ihtiyarlar
naralar içinde
kızıl bir mevsim gibi yürüyorlar
sessizsin
boğazına düğümleniyor
içinde biriken tortuların
güne bakan kimsesiz bir ceset gibi
boy veriyor asi kimlikli umut
ve geceleyin gizlice çoğalıyor
papatya tarlalarında
fırtına büyütüyorsun içinde
oturduğun zaman yer inliyor
yumruğunu sıktığın zaman sema
sessizsin
belli ki vakti gelmiş
devrimin...
Teoriler yıkılıyor, duvarlar yıkılıyor, gökyüzü büyüyor masmavi. Menekşe kokuları beni ölümsüz kılıyor.
-
Gördün mü bak Yıkıldı işte bu sırça köşk Akıyor çıkmaz bir sokakta kıpkızıl kan Süzülerek ağır ağır kırık taşların arasından Boğuluyor kan ...
-
İçinde sonsuz bir suya karışma özlemiyle Denize bakıyor kadın Beton ayaklı çelik halatlı bir köprünün üstünden Kocaman şehirde karınca gibi ... -
Gittikçe köşeye sıkışıyor insancık Herkesin elinde iki ihtimalli zar Herkesin omzunda bir başkasının verdiği hüküm Kötüye kötülüğün kötü old...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder